EİNSTEİN VE ATATÜRK

Coşkun Özdemir

prof.coskunozdemir@gmail.com

Einstein’a ”Tanrıya inanıyor musunuz?” diye soruyorlar. SPİNOZA’nın Tanrısına inanıyorum diye cevaplıyor.

Bu tanrı şöyle nasihatler sıralıyor ,
”Dua etmeyi bırak, yaşamın tadını çıkar, eğlen, şarkı söyle. Tapınakları boşver, Benim evim, dağ, orman, nehir, göl, plaj ve senin kalbindir. O sefil hayatın için beni suçlama. Sözde kutsal yazı yoktur. Yazı öncesi kitaplarda ben yokum.. Kendine güven. Yargı, ceza yok, emir ve yasaları unut. Verdiğim iradeyi kullan. Seni manipüle eden kurgular var, aklını kullan, özgürsün, ödül yok, ceza yok, kayıt yok. Bu hayattan sonra bir şey yokmuş gibi yaşa. Soracağım şey, beğendin mi eğlendin mi? Bana inanmanı istemiyorum, sevmen yeter. Övülmekten usandım. Birilerinin öğrettiklerini umursama. Beni ancak içinde bulursun, dışarda değil.” Baruch Spinoza.

İşte büyük bilim adamı EİNSTEİN böyle bir Allaha inanıyor. Şimdi büyük Atatürk’e bakalım:
Sene 1934 Anzaklara sesleniyor ”Ey uzak diyarlardaki anneler. Gözleriniz yaşlarını siliniz. Oğullarınız bizim topraklarımızda savaştılar. Toprağa düştüler. Şimdi bizim Mehmetçiklerimizle koyun koyuna uyuyorlar. Onlar artık bizim oğullarımız bizim evlatlarımızdır. ”Eşsiz bir hümanizm simgesidir bu hitap. Dünya tarihinde bir benzeri yoktur. Avustralya’daki bir konferansta Atatürk’ün bu sözleri ile başladığımda sözlerimi keserek hemen bu, bizim ülkenin her tarafında yazılıdır demişlerdi.

Yurtta sulh Cihanda sulh diyen büyük adam bütün dünyaya şunu anlatmak istiyor; Toprağa düşen bu genç insanları  toplumları yönetenler, bencil ihtirasları  uğruna kurban etmektedirler. Onlar masumdur, ne uğruna can verdiklerini bilmiyorlar. Şu güzelim dünyada kardeşçe yaşamayı isterlerdi. Ama azgın emperyalist ve kapitalistler bırakmadılar, onları savaşlara gönderdiler. Yoksa Anzaklar bizim Mehmetçiklerimizle ırk din dil farkı olmaksızın yaşayabilecekti.

İşte Spinoza’nın ve Einstein’in Allah’ının isteği de budur. Atatürk yurtta ve dünyada barış isteyen  bir dünya lideri idi.…

Prof. Dr. Coşkun Özdemir